De schepsels keken eerst nogal verbaasd. Zij hadden namelijk op een uitgebreid ontbijtbuffet gehoopt. Het geluid van de openende achterdeur was nog niet uitgestorven of ze hadden hun honger al laten blijken door middel van luid gekakel en hysterisch heen-en-weer-geloop. Ons dagelijkse ochtendritueel, voor U denkt dat die beesten doorgaans geen eten krijgen.
Na enkele minuten begon het hen te dagen dat er geen ander ontbijt voorzien was. Ik werd getrakteerd op nog meer verbaasd gekakel en dito blikken. Tot de zwarte (de durver) een tweede poging waagde, in de hoop dat deze verdachte witte dingen haar een gevoel van verzadiging zouden opleveren.
Wat een teleurstelling. Bij nader onderzoek bleken de dingen niet eens kauwbaar en werden bijgevolg zo snel mogelijk aan het gras gedoneerd.
Al een geluk. In het andere geval had U de winnaar nooit gekend.
Joentje, stuur je me een mailtje - withlovebyeva(at)hotmail(punt)com - met je adres? Dan kan de zoon zijn zesde verjaardag in stippenstijl vieren!
Hoe het afliep met die kippen? Die leven nog. Ze hielden aan dit hele verhaal, gezien het geheugen van zo'n beest, geen trauma over. Meer nog. In verhouding tot de geleverde arbeid werden ze rijkelijk betaald.